Ik help mensen hun beste versie te worden

Jezelf ontwikkelen en versterken in je werk? Dat begint met inzicht in je drijfveren, valkuilen en keuzes, weet HSK-coach Marieke Vermeulen-Pernet, die medewerkers daarbij begeleidt. ‘Dan zie ik hun wereld opengaan, dat is zo mooi om te zien.’

‘Ik zie ze geregeld: medewerkers die op hun tandvlees hun uren maken en voelen dat het wringt, maar niet weten hoe ze dat bij kunnen sturen. Dan bellen zij bijvoorbeeld hun geliefde sportles af om de hele avond achter hun laptop te duiken, worden dagelijks wakker met het knagende gevoel dat ze meer uit hun baan zouden kunnen halen of zeggen altijd ja en voelen zich toch tekortschieten. Dit soort worstelingen is dan ook een belangrijk thema in mijn coaching: hoe maak je keuzes die bij je passen en wat staat je in de weg om te doen wat goed voor je is? Maar ook de vraag “waar wil ik heen?” komt vaak aan de orde. Dan nemen we de positieve kwaliteiten onder de loep en hoe en waar je die kunt inzetten. Door daar duidelijkheid in te scheppen en handvatten te geven, help ik coachees om hun beste versie te worden.’

“Bij mensen die hun tennisles afzeggen om tot diep in de nacht door te werken, bijvoorbeeld, zouden flink wat alarmbellen moeten afgaan.” – Marieke

Stap opzij

‘Doorgaans staat en valt dat met beseffen en accepteren hoe je in elkaar steekt; dat je je kracht en valkuilen kent, zodat je daar tijdig op kunt inspelen. Zelfkennis helpt je je balans op orde te houden, maar makkelijk is dat niet. Dat merk ik zelf ook: ik heb een leuke, veelzijdige baan die ik combineer met een jong gezin. Enthousiast als ik ben, hap ik het liefst gretig toe op alle uitdagingen die voorbijkomen. Maar ik heb geleerd om daarin te doseren. Als ik de neiging voel opkomen om te veel op mijn bordje te nemen, doe ik een stap opzij en bedenk: ik wil dit, maar kan het ook? Wat gaat het brengen en wat gaat het me kosten? Vooral die laatste vraag vergeten mensen zichzelf vaak te stellen, merk ik tijdens coachings. Daardoor komen ze in situaties terecht, waarin ze bovenmatig veel van zichtzelf vragen, niet lekker in hun vel steken en op alle vlakken minder presteren.’

Alarmbellen

‘Ben je uit balans, dan is het de kunst om dat zo vroeg mogelijk te herkennen, zodat je kunt terugveren. Bij mensen die hun tennisles afzeggen om tot diep in de nacht door te werken, bijvoorbeeld, zouden flink wat alarmbellen moeten afgaan. Want waarom offeren ze juist datgene op wat hen energie geeft? Vaak blijkt daar een angst onder te zitten, zo van: “anders vinden mijn collega’s me suf” of “anders loop ik de kantjes ervan af”. Bij mij kunnen ze die angst toetsen: klopt die wel? Of is het een angst van vroeger, toen het even niet lekker liep op school? Allemaal zijn we geneigd nadelige keuzes te maken op basis van oude of irreële overtuigingen. Op diverse manieren – van oefeningen en visualisaties tot het spiegelen van hun gedrag en scherp doorvragen – help ik coachees daar anders naar te kijken, zodat ze de weg vrij kunnen maken voor keuzes die passen bij hun heden. Vaak valt dan het kwartje en realiseren ze zich: “hee, ik mag dus mijn grenzen aangeven”, “hee, ik mag dus werk maken van die promotie”, “hee, ik mag dus voor mezelf zorgen”. Er gaat dan een wereld open, dat is zo mooi om te zien.’

Gretigheid

‘Ieder mens is uniek en dat geldt ook voor een coachingtraject. De hulpvraag en doelen van de coachee zijn leidend; daarop stem ik mijn begeleiding af, dat is maatwerk. Maar wat voor alle trajecten geldt, is de gretigheid waarmee de mensen mijn praktijkruimte binnenstappen. Voor gewoon een gezellig gesprek of medeleven komen ze niet; allemaal willen ze vakkundig bevraagd en getriggerd worden om zich verder te ontwikkelen. Barstend van de motivatie, slurpen ze de inzichten op. Dat maakt het coachen zo dankbaar.’

Credits:

Interview en tekst: Teus Lebbing
Fotografie: Malou van Breevoort